Voldoende lichamelijke activiteit vermindert de kans op het ontstaan van urineverlies

Fysieke inspanning zoals joggen of zwemmen kan het risico op het ontstaan van urineverlies bij hoesten, niezen of kracht zetten (stress urine-incontinentie) bij vrouwen tot bijna de helft verminderen. Ook urineverlies bij aandrang (urgeincontinentie) ontstaat minder vaak bij vrouwen die een fysiek actievere leefstijl hebben. Dit concluderen wetenschappers die een grote groep vrouwen tot twintig jaar na de bevalling volgden en onderzochten of fysieke activiteit invloed had op het optreden van urineverlies.

Elf jaar na de bevalling had vijftien procent van de vrouwen in deze onderzoeksgroep last van enige vorm van urine-incontinentie; ruim twintig jaar na de bevalling was dit drieëntwintig procent. Vrouwen in de hoogste categorie van lichamelijke inspanning (meer dan zes uur per week) hadden na elf jaar minder stress urineincontinentie in vergelijking tot de vrouwen in de laagste categorie. Na ruim twintig jaar bleken vrouwen in de hoogste inspanningscategorie in alle vormen van urineverlies lager te scoren dan de vrouwen in de laagste categorie van inspanning

Mogelijke verklaringen: De onderzoekers gaven een aantal verklaringen voor de mogelijke invloed van lichamelijke activiteit op het urineverlies:

1) vrouwen waren zich meer bewust van hun totale gezondheid als ze meer lichamelijk actief waren;

2) deze vrouwen voerden mogelijk al bekkenbodemoefeningen uit die het risico op urineverlies verminderen, omdat zij daarmee hun bekkenbodemspieren versterkten;

3) lichamelijke activiteit zou het risico op het ontstaan van urineverlies kunnen beperken door een verlaging van de body mass index (BMI), omdat dit de buikdruk zou verlagen.

Kortom: Bewegen minstens 150 minuten per week (verspreid over diverse dagen), zo

verminderd de kans op ontstaan van urineverlies.

Bron: NPI (jaargang 8 (2019) nr 6a. - 21 augustus )